Geschorst door de kerk vanwege hiv
Munya (23) werkt als straatverkoper van parfum en deodorant in Bulawayo, Zimbabwe. Toen zijn eerste relatie uit ging bleek hij hiv-positief te zijn. Door Hivos kon Munya zich op hiv laten testen en kreeg hij toegang tot medicatie. Op Wereld Aids Dag vertelt hij zijn persoonlijke verhaal.
“Het geloof speelt in onze familie een centrale rol. Dat komt vooral door mijn moeder, die erg toegewijd is aan Forward in Faith, een evangelische kerk. Mijn vader ging niet naar de kerk. Hij en ik waren erg close met elkaar: tegen hem durfde ik te vertellen dat ik homo was. Papa accepteerde me. Dit geheim blijft tussen ons, zei hij.”
De ietwat verlegen Munya kijkt mistig voor zich uit: “Mijn vader is vorig jaar overleden bij een auto-ongeluk. Hij ging inkopen doen in Johannesburg en is nooit meer terug gekomen.
“M’n moeder heeft altijd wel een vermoeden gehad dat ik anders was dan andere jongens. Toch vraagt ze soms waarom ik nog geen vriendin heb. Mijn tijd komt nog wel, zeg ik dan vaag. Ik kreeg m’n eerste vriend toen ik negentien was. Na twee jaar verhuisde hij naar Zuid-Afrika voor een opleiding; dat was het einde van onze relatie. In de LGBT gemeenschap is hiv nog steeds een groot probleem; veel vrienden van me slikken aidsremmers. Ik wilde me ook laten testen maar voor mij was dat heel lastig. Al die vragen, heb je een vriendin? Oh, is het uit? Kun je haar niet toch meebrengen? Pas via GALZ* (Gays and Lesbians of Zimbabwe) kreeg ik toegang tot adequate medische zorg. Ze hebben een netwerk van artsen die ze trainen en die je begrijpen.
‘Ze wilden me healen, ik zei dat ik nog niet dood wilde.’
“M’n broer die een paar jaar jonger is heb ik in vertrouwen genomen. Ook hij vond het beter om alles stil te houden. Zou ik open zijn tegen m’n moeder en de familie, en vertellen dat ik homo ben, dan zouden ze zeggen dat er een demon in me huist. Ze zouden me waarschijnlijk willen genezen. ‘Laten we voor hem bidden’, zeggen ze in de kerk. ‘Stop met die medicijnen, zegt de dominee, ik kan je healen!’ Jonge vrienden van me zijn zo overleden aan de gevolgen van hiv/aids.
“Het klinkt misschien gek, maar ik ga nog steeds naar de kerk. Tijdens diensten speel ik piano en zing ik. Een tijdje terug vertelde ik een jeugdleider binnen de kerk dat ik hiv-positief ben. Daarop werd ik geschorst. Later benaderden ze me, in een poging om me te healen. Ik zei ze dat ik nog niet dood wilde.
“Het stigma rondom homoseksualiteit, en ook hiv/aids, wordt in stand gehouden door kwaadsprekerij van politici en kerken. Je krijgt het gevoel dat je minderwaardig bent. Door het volgen van workshops bij GALZ en het ontmoeten van gelijkgestemden heb ik mijn eigenwaarde hervonden. Het kan me niet meer schelen wat ze zeggen, ik accepteer mezelf nu zoals ik ben en sta m’n mannetje. Er is niets meer om bang voor te zijn.”
*Hivos heeft in acht landen in Zuidelijk Afrika een programma opgezet om de toegang tot medische zorg te verbeteren voor kwetsbare groepen, zoals homo’s lesbiennes en transgenders. GALZ is een van de uitvoerende organisaties.
Steun LGBT’s en gelijke rechten
Hivos strijdt tegen discriminatie en onderdrukking. Daarom steunen we moedige lesbiennes, homo’s, biseksuelen en transgenders die zich inzetten voor gelijke rechten en eerlijke kansen. Hun werk vraagt om een lange adem. Help jij mee? Dat kan hier.
