Het is tijd voor diversiteit en inclusie op de werkvloer
“Onze organisatie tolereert geen enkele vorm van discriminatie op basis van leeftijd, geslacht, handicap, seksuele geaardheid of genderidentiteit.’’ Veel organisaties hebben zo’n soort verklaring in hun bedrijfsvoering opgenomen om te laten zien dat ze staan voor diversiteit en inclusiviteit. Dat de realiteit helaas vaak anders uitpakt, wordt door de coronapandemie alleen maar duidelijker.
Hoewel het coronavirus niet discrimineert, neemt sinds het uitbreken ervan de ongelijkheid toe. Vooral vrouwen, personen met een handicap en LGBTIQ-gemeenschappen worden daardoor onevenredig hard geraakt. Bovendien hebben lockdowns en andere preventiemaatregelen – hoe belangrijk ze ook zijn – ongewenste negatieve gevolgen voor gemarginaliseerde groepen. Dat zien we onder andere terug in de wereldwijde toename van geweld tegen vrouwen, partnergeweld en homofobe aanvallen.
Ook op de werkvloer ligt een toename van ongelijkheid op de loer. Dat is met name te zien op plekken waar vooroordelen en systematische uitsluiting van vrouwen en seksuele minderheden toch al een cultuur van stigmatisering en discriminatie in de hand werkten. En hoewel veel organisaties hun best doen om een veilige werkplek te creëren voor hun werknemers, moet er meer gebeuren.
Omgaan met de pandemie
Uit een recente enquete onder werknemers over het omgaan met de pandemie, blijkt dat vooral LHBTI-personen bang zijn dat ze er op hun werk last van krijgen. Sommigen vrezen om geïsoleerd te raken omdat er openlijk getwijfeld wordt aan hun vaardigheden. Anderen zijn bang zonder geldige reden ontslagen te worden.
Dit is in lijn met een eerder onderzoek van Hivos naar de waarde van ‘inclusieve werkplekken’: werkplekken waar alle medewerkers zich gewaardeerd en gerespecteerd voelen, ongeacht hun seksuele geaardheid of genderidentiteit. Daarin concludeerden we dat het stilzwijgen over seksuele en genderdiscriminatie doorbroken moet worden en dat LHBTI-personen op de werkvloer openlijk gesteund moeten worden.
Dat is ook tijdens de coronacrisis onze boodschap: we roepen bedrijven en organisaties op om juist nu gezonde en diverse werkplekken te creëren, waar schadelijke stereotypen en vooroordelen over minderheidsgroepen niet getolereerd worden.
‘Bridging the Gap’
De korte film ‘Bridging the Gap’ van Hivos Oost-Afrika sluit aan bij deze boodschap en brengt verhalen van bondgenoten, kampioenen en verdedigers van diverse en inclusieve werkplekken in beeld. Levis Maina, Njeri Munyiri, Kalevera Imungu en Joshua Kwendo delen hun persoonlijke ervaringen en laten zien wat het betekent om een changemaker te zijn: dat gaat niet alleen om mededogen tonen, maar juist ook om het met waardigheid, eerlijkheid en respect behandelen van anderen.
Bij organisaties en bedrijven die serieus bezig zijn met het creëren van een inclusieve cultuur, moet ook diversiteit in managementteams hoog op de agenda komen te staan. Laat dit het moment zijn om er echt werk van te maken zodat een bedrijfscultuur de ontwikkeling van werknemers niet in de weg zit. Zoals Levis Maina stelt: “Het is nooit de bedoeling dat je een deel van jezelf buiten laat en als een ander persoon op je werk verschijnt.”
Werkplekken die de acceptatie van diversiteit bevorderen, blijken daarvan te profiteren op het gebied van onder andere innovatie en betere talentenwerving.
“Bridging the Gap” is een van Hivos’ laatste projecten om met onze bondgenoten in Kenia verschillende stemmen samen te brengen in de strijd om echte gelijkheid op de werkvloer. Want ook daar is ons motto simpel en duidelijk: Free to be me.
