Stem in de politiek voor LHBTIQ+’ers in de Filipijnen
Dankzij mensenrechtenorganisatie Gayon Albay LGBT Org., Inc. kunnen LHBTIQ+’ers in de Filipijnen hun stem laten horen in de lokale politiek. De organisatie heeft de afgelopen twee jaar een sterk netwerk opgebouwd van 27 lokale LHBTIQ+ organisaties. Met meer zichtbaarheid en zeggenschap moet het geweld tegen mensen uit de gemeenschap afnemen.
“Voor LHBTIQ+ personen in de Bicol-regio is deelname aan de lokale politiek essentieel om een stem te krijgen”, vertelt Toots Estrada-Rivac, oprichter van Gayon Albay LGBT. “Op die manier kunnen we opkomen voor onze rechten en toegang krijgen tot budgetten om onze gemeenschap te helpen. Met steun vanuit Hivos en het Voice-programma hebben we hier de afgelopen jaren grote stappen in gezet.”
Lid worden van overheidsorganen
Gayon Albay LGBT hielp al 12 van de 27 lokale LHBTIQ+ organisaties om zich formeel te registreren. Op deze manier kunnen zij lid worden van lokale overheidsorganen, zoals instanties op het gebied van gezondheidszorg, aids, toerisme en lokale ontwikkeling. “Daarnaast hebben we trainingen gegeven, bijvoorbeeld in organisatieontwikkeling en financieel management. En in hoe de organisaties doeltreffend kunnen lobbyen voor antidiscriminatiewetten. Ook organiseerden we ontmoetingen waarin het netwerk zich kon presenteren aan lokale overheden.”
“We kregen te maken met drie verwoestende tyfoons en daaroverheen kwam de Covid-19-pandemie.”
Het jaar 2020 was rampzalig voor de Filipijnse Bicol-regio. “We kregen te maken met drie verwoestende tyfoons en daaroverheen kwam de Covid-19-pandemie, waardoor veel LHBTIQ+’ers geen inkomsten meer hadden. Veel van hen zijn freelancer en kwamen zonder werk te zitten. Onze invloed in de lokale politiek kwam toen goed van pas. We hebben bijvoorbeeld gelobbyd voor pakketten met voedsel en verzorgingsproducten om degenen die het hardst getroffen waren uit de brand te helpen.”
Tegengehouden door de Katholieke kerk
Gayon Albay LGBT zet zich al veel langer in voor de acceptatie en inclusie van de LHBTIQ+ gemeenschap in de regio Bicol. “We zijn in 2008 gestart en in 2011 formeel geregistreerd. In het begin werkten we vooral aan de bevordering van LHBTIQ+ organisaties, hiv/aids-programma’s en het aannemen van een antidiscriminatiewet in de provincie Albay. Zulke wetten bestonden toen alleen nog maar in de grote steden. Uiteindelijk werd die wet tegengehouden, onder meer door de Katholieke kerk. Daarna zijn we doorgegaan met ons lobbywerk en is het ons gelukt deel te nemen in verschillende lokale en nationale overheidsorganisaties die beslissingen nemen over belangrijke zaken voor LHBTIQ+’ers. We kregen toen ook budget van overheden en ngo’s om activiteiten voor onze gemeenschap te organiseren.”
“In onze regio krijgen steeds meer LHBTIQ+ personen hogere posities in de politiek en elders.”
Toots ziet dat het werk zijn vruchten afwerpt. “In onze regio krijgen steeds meer LHBTIQ+ personen hogere posities in de politiek en elders. Zo is een transgender persoon dat ik ken schoolhoofd geworden. Ik geloof dat zichtbaarder zijn in de maatschappij en een regionaal antidiscriminatiebeleid het geweld tegen leden van onze gemeenschap sterk zullen laten afnemen.”
Nog steeds veel discriminatie
Toch is er volgens Toots nog veel discriminatie, vooral in gebieden waar er weinig sterke LHBTIQ+ organisaties zijn. “Sommige transgender personen geven les op openbare scholen, zij zijn erg blij dat ze zichzelf kunnen zijn in hun beroep. Maar er zijn nog veel scholen waar dit niet kan, omdat het een slecht voorbeeld zou zijn voor de scholieren. Ook is er recent een transgender student geschorst omdat deze met lang haar en hakken aan naar school ging. Wij hebben met de school gepraat en aangegeven dat dit discriminatie is. De student is toen gelukkig weer toegelaten.”
“Als we respect opbrengen voor elkaar, ongeacht seksuele voorkeur en genderidentiteit, ligt er een betere samenleving voor iedereen in het verschiet.”
De rampspoed van afgelopen jaar is erg zwaar geweest voor Toots. “Toch zal ik me altijd blijven inzetten voor de LHBTIQ+ gemeenschap. Al op de Katholieke universiteit waar ik naartoe ging, richtte ik een groep op om ervoor te zorgen dat we sterker stonden en minder werden gepest. Je kunt zeggen dat het een roeping is. Ik geloof dat als we respect kunnen opbrengen voor elkaar, ongeacht seksuele voorkeur en genderidentiteit, er een betere samenleving voor iedereen in het verschiet ligt. Daar blijf ik voor strijden.”
