Hivos - People Unlimited website

Header image

Ik steun Hivos

Steun moedige mensen in de strijd voor gelijke rechten.

Doneer nu
Illustratie door Eveline Schram

Ik steun Hivos

Steun moedige mensen in de strijd voor gelijke rechten.

DONEER
Sluiten
  • Ik doneer
  • Mijn gegevens

Draag bij aan een eerlijke, gelijkwaardige en inclusieve wereld.

Step 1

IK DONEER

  • Eenmalig
  • Maandelijks
  • 20,-
  • 50,-
  • 100,-
  • 6,-
  • 10,-
  • 15,-
  • IDEAL
  • Machtiging
  • Ik machtig Hivos om maandelijks het bovenstaande bedrag van mijn rekening af te schrijven.

Step 2

Mijn gegevens

Schrijf je in voor de nieuwsbrief
Doneer

De Europese verkiezingen en Internationaal Klimaatbeleid

Door Hugo Schiffers

De aangekondigde bezuinigingen kortwieken het Nederlandse ontwikkelingssamenwerkingsbudget. Vooral het internationaal klimaatbeleid, dat daar onderdeel van is, wordt onevenredig hard getroffen.

Plannen coalitie funest voor Nederlands klimaatbeleid over de grens

Dat is een probleem. Klimaatverandering overstijgt landsgrenzen en dus dient effectief klimaatbeleid dat ook te doen. Maar nu Nederland onder meer zijn bijdrage aan internationale klimaatfondsen zal terugschroeven, kunnen we niet meer spreken van volwaardig internationaal klimaatbeleid. Dat is kortzichtig en onterecht. Zeker omdat Nederland mede historisch verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde.

Vorige maand werd al duidelijk dat Nederland zijn eigen Internationale Klimaatstrategie niet geheel kan uitvoeren door eerdere bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking. Die bezuinigingen kwamen door miljarden-bestedingen van ontwikkelingssamenwerkingsgelden aan eerstejaars-opvang van asielzoekers.

Als gevolg daarvan zijn de doelstellingen om “in 2030 minimaal vier miljoen extra mensen minder kwetsbaar te maken voor klimaatverandering en zeven miljoen mensen extra toegang geven tot veilige en klimaatbestendige drinkwater- sanitaire (sic) voorzieningen niet langer haalbaar,” aldus een brief van Ministers Liesje Schreinemacher (Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking) en Rob Jetten (Klimaat en Energie) aan de Tweede kamer.

Nieuwe bezuinigingen laten weinig over van ontwikkelingssamenwerking

Bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking hebben dus heel concrete consequenties voor de levens van kwetsbare mensen in de rest van de wereld. Toch verbleken de bezuinigingen van vorig jaar bij de plannen van de nieuwe coalitie. De partijen willen in 2025 al 350 miljoen euro op het budget bezuinigen, dit loopt op tot 550 miljoen in 2026 en structureel 2,5 miljard per jaar vanaf 2027.

Op dit moment speelt Nederland een belangrijke rol in onder meer het ondersteunen van lokale gemeenschappen in landen zoals Brazilië, Zambia en Indonesië bij het aanpassen aan ontwrichtende – en dodelijke – klimaatverandering. Daarnaast werkt Nederland samen met organisaties die opkomen voor LHBTIQ+ rechten en seksuele gezondheid in landen waar die onder enorme druk staan. Als Nederland zich achter de dijken terugtrekt heeft dat enorme gevolgen voor kwetsbare mensen en gemeenschappen over de hele wereld.

Het tij keren in Brussel

Wat kunnen we hieraan doen? 6 juni mogen we in ieder geval stemmen voor het Europees Parlement. Hoewel de Europese Unie (EU) geen invloed heeft op de Nederlandse bezuinigingen, maakt Brussel wel eigen beleid. Denk aan stikstofregels, handelsafspraken met andere landen en CO2-heffing op vervuiling van goederen die buiten de EU zijn geproduceerd.

Het Europees Parlement kan dit beleid sturen. En op die manier hebben de fracties binnen het Europees Parlement grote invloed op klimaatrechtvaardigheid, internationale vrouwenrechten en stabiliteit en armoedebestrijding. ActionAid heeft een handige overzicht gepubliceerd waarmee je kan zien welke partijen het best scoren op klimaatbeleid en ontwikkelingssamenwerking. Voor meer informatie over de verkiezingen kan je terecht bij deze (feministische) explainer van Feminer.

Case study: Tunesië

Bij Hivos zien we dagelijks hoe EU-beleid invloed heeft op de klimaat-weerbaarheid in de rest van de wereld. Neem Tunesië, waar de Europese Unie vorig jaar een migratiedeal mee sloot. Deze deal heeft ook een ‘groene component’. Brussel zou Tunesië helpen bij het opzetten van een waterstofindustrie, die uiteindelijk ook Europa van duurzame energie zou kunnen voorzien.

Op papier is het een goed idee. Zo wordt de energietransitie weer een stapje verder gebracht. Toch zijn er zorgen. Waterstofproductie kost ontzettend veel water, maar Tunesië is een droog land waar het groeien van gewassen alleen maar moeilijker wordt door het opwarmende klimaat. Als grote (internationale) bedrijven het weinige water oppompen voor de Europese energieproductie blijft er nóg minder over voor lokale boeren.

Een soortgelijk probleem is er met land. Wind- en zonneparken en waterstofproductie-installaties hebben namelijk allemaal veel land nodig. De angst is dat de autocratische Tunesische regering de lokale gemeenschappen die dat land bezitten niet goed zal compenseren.

Het is dus belangrijk dat kritische Europarlementariërs de implementatie van de Tunesiëdeal goed blijven volgen. Hetzelfde geldt voor ander Europees beleid. Het parlement is er om dat beleid te controleren en te verbeteren.

Als kiezers kunnen we stemmen op partijen die zich inzetten voor solidair en groen beleid over de grens. Die inzet is door het aantreden van de coalitie – en het schrappen van de Nederlandse ontwikkelingssamenwerking – broodnodig.