De roze geschiedenis van Amsterdam
In haar boek Amsterdam, de roze geschiedenis, duikt oud-Hivos collega Monique Doppert in de geschiedenis van de LHBTIQ+ beweging in onze hoofdstad. Van de eerste stappen naar homo-emancipatie, naar de bloei van een provocatieve subcultuur in de jaren zeventig tot de openstelling van het huwelijk in 2001. Vrijheden die niet zonder slag of stoot zijn verkregen. We spraken met Monique over haar boek, Hivos en over kostbare vrijheden.
“Er zijn onderzoeken, artikelen en documentaires over homoseksualiteit, maar er was nog geen boek over de geschiedenis van deze specifieke subcultuur in Amsterdam”, legt Monique uit. “Ik was simpelweg nieuwsgierig. Ik kende flarden van verhalen, maar ik had geen goed overzicht van de roze geschiedenis van mijn stad.”
“LHBTIQ+ personen in Nederland kennen veel vrijheden. Maar de situatie is nog niet ideaal. Er is nog steeds sprake van geweld en intimidatie en sommige rechten moeten beter worden beschermd. En toch is de vrijheid hier – vergeleken met de rest van de wereld – uitzonderlijk”
Bijzondere overeenkomsten
“Door mijn werk bij Hivos werd mij pas echt duidelijk hoe lelijk de situatie is voor LHBTIQ+ personen wereldwijd. In 2006 begon ik bij het Cultuur en Mediateam van Hivos. Ik reisde veel in Centraal Azië en het Midden-Oosten om innovatieve digitale mediaprojecten te vinden die aansloten bij het werk van Hivos.”
“Omdat ikzelf op vrouwen val, heb ik altijd gekeken in welke bars, cafés en clubs homoseksuele mannen en vrouwen elkaar kunnen ontmoeten. Dat is niet altijd makkelijk. Veel speelt zich af in het geheim, is onzichtbaar en blijft binnenskamers. En veel LHBTIQ+ mensen die ik heb ontmoet, leiden een dubbelleven. Hun familie mag er niets van weten. Niet openlijk jezelf kunnen zijn en altijd moeten liegen, kan leiden tot een deprimerend leven. Vooral jonge queers die nog geen deel uitmaken van een netwerk leven vaak met het gekmakende gevoel dat ze de enige zijn.”
Tijdens mijn werk bij Hivos ben ik gaan beseffen hoe kostbaar deze vrijheid is.
“Precies zoals het ook hier in Amsterdam was voor de jaren zestig. Voordat de homo-emancipatie, die parallel liep met de emancipatie van vrouwen, opbloeide was homoseksualiteit in Nederland een enorm sociaal taboe. Iemand die een baan ambieerde bij de gemeente Amsterdam kon het vergeten als de politie hem of haar eenmaal het stempel ‘mogelijk homoseksueel’ had gegeven.”
Inspiratie
“Van donkere tijden zijn we overgaan naar lichtere waarin we in Nederland de vrijheid kunnen vieren om jezelf te zijn. Tijdens mijn werk bij Hivos ben ik gaan beseffen hoe schaars, en dus hoe kostbaar deze vrijheid is. Inspanningen om deze vrijheid te verkrijgen, te verdedigen en te consolideren zijn onze steun waard. Want zoals vormgever en tweede COC-voorzitter Benno Premsela al zei: ‘emancipatie is nooit klaar’. Laat daarom dit boek een inspiratie voor de toekomst zijn.”
Lees meer over en van Monique: linktr.ee/moniquedoppert
