Het activisme van Alexandra Suruí

“De Suruí hebben het regenwoud altijd beschermd, we leven in harmonie met de natuur. Maar door ontbossing en klimaatverandering wordt dat steeds moeilijker. Het aantal bosbranden neemt toe en de regenpatronen veranderen.”

Dit heeft grote gevolgen voor de Suruí en hun leefwijze. “Onze cultuur en gebruiken staan onder druk. Ons dagelijks leven hangt samen met het bos: we groeien er onze gewassen en gebruiken planten voor medicijnen.”

“Op dit moment geeft de natuur ons signalen dat het niet goed gaat”, vertelt Alexandra. “Zo verdwijnen er door ontbossing steeds meer soorten planten, fruit en noten. Daar maken we ons veel zorgen over.”

Cultuur en natuur beschermen

De Suruí besloten het heft in eigen handen te nemen in de Braziliaanse Amazone. “We runnen nu een organisatie die oude akkers nieuw leven in blaast en een gemeenschappelijke voedselvoorziening mogelijk maakt. Zo hebben families in het woud toegang tot gezond eten. Bovendien zorgt de verkoop van overgebleven gewassen voor een extra bron van inkomsten.”

Ook hebben de Suruí de eerste Inheemse brandweerbrigade van Brazilië opgezet en openden ze een museum voor Inheemse cultuur. “Hivos steunt ons in het verspreiden van onze boodschap via activistische kunst. Zo kunnen we onze verhalen over klimaatverandering en natuurbehoud met de wereld delen”, vertelt Alexandra trots.

 Inheemse mensen vechten niet alleen voor zichzelf, maar voor iedereen.

“Een van onze grootste uitdagingen is een gebrek aan geld. Voordat we te maken kregen met de ‘buitenwereld’, hadden we als gemeenschap geen geld nodig. Alles wat we nodig hadden vonden we in de natuur. Maar met het externe contact kwam ook de dreiging voor onze omgeving. En nu hebben we geld nodig om deze te kunnen beschermen.”

Dromen en plannen

Gelukkig worden steeds meer mensen zich bewust van klimaatrechtvaardigheid. “De afgelopen jaren merkten we dat onze boodschap ook buiten ons eigen gebied aanslaat. En inderdaad: Inheemse mensen vechten niet alleen voor henzelf, maar voor iedereen. We zijn jarenlang genegeerd, maar onder meer de Verenigde Naties ziet nu dat Inheemse Groepen de beste beschermers van de natuur zijn.”

Dromen en plannen heeft Alexandra genoeg. “Over aan aantal jaar hopen we een sterk en getraind team te hebben om te waken over onze leefomgeving. We willen jonge mensen betrekken bij ons activisme en ervoor zorgen dat vrouwen kunnen meebeslissen over (milieu)beleid. We hopen dat ons woud dan een plek is waar kinderen veilig en gezond kunnen opgroeien en waar de Suruí taal en cultuur floreert.”