“Dit is wie ik ben en dat zal nooit veranderen”
Veel LHBTI’s in Kenia worden bedreigd en krijgen te maken met geweld. Met hulp van Nederlandse donateurs heeft Hivos daarom samen met lokale organisaties Utunzi opgezet: een hotline voor LHBTI’s in gevaar. Thiesty is één van de personen die door de moedige medewerkers van Utunzi is geholpen.
De 26-jarige Thiesty woont in Nairobi en is een paar maanden geleden gedrogeerd tijdens het uitgaan. “Ik heb geluk dat ik nog leef”, vertelt hij. Thiesty is drag queen en had zich die avond uitgedost voor een feestje. Toen hij zich plotseling niet lekker begon te voelen, is hij weggegaan. Onderweg naar huis raakte hij buiten bewustzijn. Een paar vrouwen op straat vingen hem op. Zijn verschijning trok de aandacht van voorbijgangers: “ze begonnen vragen te stellen over mijn identiteit. De vrouwen, die ik niet kende, probeerden me te beschermen door te zeggen dat ik een artiest was en dat ik er daarom zo uitzag. Maar de mensen op straat lieten ons niet met rust en werden agressief.”
Thiesty had geluk dat op dat moment toevallig een vriend langsliep die bekend was met Utunzi. Die kon daarom snel de hotline bellen, waarna het hulpteam Thiesty kwam ophalen en naar het ziekenhuis bracht. “Toen ik bijkwam vertelde de arts me dat hij niet zeker wist of ik het had overleefd als ik later binnen was gebracht. Ik heb veel geluk gehad dat mijn vriend me vond en dat de hulpploeg zo snel ter plaatse was.”
“Ik ben geen zondaar”
Zijn familie weet dat hij homo is. “Mijn moeder had al een paar jaar vermoedens toen ze me ermee confronteerde. Ze reageerde er heel slecht op. Het maakte haar gestrest en ziek. ‘Ik bid voor je’, zei ze steeds. Dan vroeg ik haar: ‘waarom? Ik ben geen zondaar!’ Ze vond dat ik haar schande bracht.”
Mijn vader heeft de hoop dat ik nog zal veranderen.
Uiteindelijk is Thiesty, op aandringen van zijn moeder, in behandeling gegaan bij een psycholoog van de kerk. Maar na een paar sessies vertelde Thiesty de psycholoog dat hij niet verder kon. “Ik zei tegen haar: ‘dit is wie ik ben en dat zal nooit veranderen.’ Toen is ze naar mijn moeder gegaan en heeft haar gezegd: ‘accepteer je zoon zoals hij is en ga door met je leven.’ Nu heeft ze het laten rusten.” Zijn vader heeft het niet kunnen accepteren. “We hebben wel contact, maar heel weinig. ‘Wees een normale man!’ zegt hij tegen me. Hij heeft de hoop dat ik nog zal veranderen.
Homoseksualiteit in Kenia
“Er is in ons land zoveel onwetendheid over homoseksualiteit. Mensen denken dat ik me tot elke man aangetrokken voel. Een heteroman voelt zich toch ook niet tot elke vrouw aangetrokken?” Er is veel meer educatie nodig volgens Thiesty. “Dat gebeurt nu alleen nog maar mondjesmaat in de steden, maar juist ook daarbuiten is het zo belangrijk dat mensen meer kennis hebben. Laat iedereen maar vertellen: homoseksualiteit bestaat.”
Toch is Thiesty weinig hoopvol over de toekomst. “Homo zijn is niet geaccepteerd in Afrika en ik denk niet dat dat ooit verandert. Misschien voor de wet, maar niet in de gemeenschappen en niet in mijn familie. Mensen denken dat het iets is uit het westen. Maar ik was nog nooit naar westerse landen geweest toen ik erachter kwam dat ik homo ben! Dit is niet iets dat me is overkomen; ik ben zo geboren. Dit ben ik.”
Over ons werk
Homoseksualiteit in Kenia is niet geaccepteerd en zelfs strafbaar. Dat betekent dat veel mensen niet de vrijheid hebben om hun leven te kunnen leiden zoals zij dat het liefst zouden willen, en met wie zij dat het liefst zouden willen. Discriminatie, uitsluiting en zelfs geweld zorgen voor onveiligheid en onzekerheid. Met Utunzi zorgen we ervoor dat hulpploegen direct in actie komen om bedreigde LHBTI’s te helpen: dat kan medische zorg zijn of juridische ondersteuning bij het doen van aangifte, maar ook het bieden van tijdelijk veilig onderdak.
