Strijden tegen uitsluiting op de aidsconferentie
Eind juli reisde een kleine delegatie van Hivos af naar Montreal om de internationale aidsconferentie van 2022 bij te wonen. Voor ons werk zijn deze grote conferenties belangrijk omdat jonge activisten daar de kans krijgen te leren hoe je ervoor zorgt dat jouw stem gehoord wordt op een internationaal podium.
Ons doel op de conferentie was ervoor te zorgen dat de ervaringen van mensen die leven met hiv en aids centraal komen te staan. Er kan namelijk geen goed beleid gemaakt worden als de mensen om wie het gaat er niet bij betrokken zijn. Dat geldt zeker voor hiv en aids.
Groepen die het grootste risico lopen, zoals trans vrouwen en seks werkers, worden gediscrimineerd en hebben te maken met marginalisatie en geweld. Jonge vrouwen hebben twee keer zoveel kans om hiv te krijgen dan mannen, maar aan toegang tot goede en inclusieve informatie over seksuele gezondheid en rechten ontbreekt het vaak. Willen we hiv en aids effectief bestrijden, dan moeten we de onderliggende sociaaleconomische oorzaken aanpakken. Om dat te doen brengen we LHBTIQ+, vrouwen- en jongerenorganisaties samen zodat zij van elkaars strategieën kunnen leren en hun organisaties kunnen versterken.
Een belangrijke samenwerking
Dit jaar was een bijzonder jaar voor ons. We werden door Youth Force, een internationaal jongerenplatform, uitgenodigd om ons bij hen aan te sluiten. Youth Force is een collectief van jongerenorganisaties dat voor en tijdens de aidsconferentie activiteiten organiseert om jongeren te ondersteunen.
Mickey Andeweg, pleitbezorger bij Hivos, legt uit waarom dat belangrijk is. “Meedoen aan zo’n eerste grote conferentie kan nogal een intimiderende ervaring zijn. Het is een enorm evenement vol met mensen in machtsposities. Youth Force is er om jongeren te helpen. Er wordt een veilige plek gecreëerd om te leren, te netwerken en om samen ten strijde te trekken.”
Geen visum, geen stem
De noodzaak om samen een vuist te maken, kwam sneller dan verwacht. Tijdens de voorbereiding op de conferentie bleek dat onze delegatie van jonge activisten veel kleiner zou zijn dan de bedoeling was. Sterker nog: meer de helft van ons team kreeg – om onduidelijke redenen – geen visum. Vaak kwam het slechte nieuws pas op het laatste moment. En daar hadden niet alleen wij mee te maken.
De aidsconferentie is het belangrijkste wereldwijde platform voor activisten, wetenschappers, beleidsmakers en zorgverleners. Zij komen samen om strategieën te bedenken om de hiv-pandemie te bestrijden. Die gesprekken kunnen niet serieus gevoerd worden wanneer mensen uit de landen die het meest getroffen worden niet aanwezig kunnen zijn. Zo kregen jonge activisten die aandacht wilden vragen voor gedwongen sterilisatie van vrouwen die leven met hiv in Centraal Amerika, niet de kans hun verhaal te doen.
BREAKING: activists March through #AIDS2022 demanding an end to racist denial of access to the conference through a #NoVisaNoVoice protest. pic.twitter.com/Ro3v1zx1c6
— STOPAIDS (@STOPAIDS) July 30, 2022
Samen met Youth Force bedacht Mickey de slogan #NoVisaNoVoice. Ze zetten samen een campagne op en organiseerden een demonstratie tijdens de conferentie. Zo hebben we er alles aan gedaan om alle stemmen te laten horen, ook van de mensen die niet in Montreal aanwezig mochten zijn.
Hiv en aids, mensenrechten en Hivos
In de jaren 90 waren we een van de eerste ontwikkelingsorganisaties die reageerden op de hiv- en aidspandemie. We kozen een onconventionele aanpak. Ons programma richtte zich de rechten van groepen die het grootste risico op een besmetting liepen. Zolang zij werden gediscrimineerd en gestigmatiseerd zouden ze geen toegang hebben tot goede hiv-preventie.
Die overtuiging hebben we nog steeds. Op dit moment bouwen we met meer dan 70 partners in 23 landen aan sterke jongerenbewegingen. Dat doen we met drie grote, meerjarige programma’s die gefinancierd worden door de Nederlandse en de Zweedse overheid en door het Global Fund. Daarnaast kunnen we dankzij de steun van onze Nederlandse donateurs hele effectieve kleinere projecten mogelijk maken.
Een verschil in de Filipijnen en Bolivia
In Bolivia konden we dankzij onze donateurs het werk van Violeta steunen. Zij is voorzitter van het landelijk netwerk voor mensen met hiv en aids. “De strijd tegen hiv is een pijnlijk voorbeeld van de ongelijkheid die vrouwen in het algemeen ervaren”, legt Violeta uit. “Daarom is het zo belangrijk dat vrouwen zelf meepraten, meebeslissen en leiderschap tonen.”
Hoewel veel trans vrouwen in de Filipijnen te maken hebben met geweld en misbruik, hebben zij geen toegang tot zorg en informatie. In 2017 begonnen we daarom met steun van onze donateurs de eerste kliniek voor trans vrouwen. De Victoria kliniek biedt inmiddels een veilige plek, werkt aan voorlichting en zet zich in voor de rechten van trans personen.
