En wéér staat er een sterke vrouw op
Gastcolumn van Liesbeth Staats
Voor deze plek ben ik gewaarschuwd: ik loop een High School binnen met detectiepoortjes bij de deur en beveiligers in de gang. Deze middelbare school staat bovenaan de zorgelijke lijstjes van de Verenigde Staten: de school telt de meeste tienerzwangerschappen van het land, en hier sterven de meeste leerlingen door vuurwapengeweld op straat.
Opgroeien in de Chicago South Side betekent armoede. En een traditie van gebroken gezinnen, en geweld op straat wordt van generatie op generatie doorgegeven. De leerlingen die hier door de gangen lopen hebben statistisch gezien weinig om naar uit te kijken. Maar sinds kort is hier iets veranderd, vertellen leerlingen. Er is een nieuwe principal. Mrs Elizabeth Dozier is een rector die niet van opgeven houdt. De gang wordt schoongeveegd, en de tegels glimmen weer. En achter de deuren van de lokalen gebeuren grotere dingen: Liz Dozier heeft programma’s bedacht die tienermoeders op school houden en onderwerpt zonder uitzondering alle klassen aan councelings die de geweldspiraal in de jonge levens moet stoppen.
Ik glimlach en maakt een snelle notitie: ‘Wéer eentje’. Want in 20 jaar televisiejournalistiek is het gaan opvallen. Je kunt er bijna op wachten: daar waar het donker is en het uitzichtloos lijkt, staat vroeg of laat altijd een sterke vrouw op. Eéntje die bergen verzet. In stilte, of juist met veel reuring, maar altijd tegen de klippen op. Inspirerende vrouwen; je zou er een lange serie over kunnen maken.
Liesbeth Staats is journalist en presentator. Ze was een van de gezichten van het reportageprogramma Brandpunt+, nu presenteert ze het VPRO programma Nooit meer slapen op NPO Radio 1.
